29 Kasım 2011 Salı

kedisiz

Ev,kedisiz.
Kedi,evsiz.
İkisi birarada daha güzel olmalı.
Kedi,gözleri mavi.
Evin iç odaları gibi masmavi kedinin gözleri.
Tamamlanmamış bir resim kedisiz evler.Uyanık ,uykusuz
gıcırdar kapıları odaların.Ocak başları soğuk.Yaz,yaz değil;
kış,kış değil.Ne baharın farkında çocukları evin,
ne de sonbaharın.
Ev, kedisiz; kedi, evsiz...İkisi de uzak bir gölge serinliği.
arıyorlar birbirlerini.
Ev,kedinin gözleri gibi açmış gökyüzüne gözlerini.
Kedi,sokakta evsiz.
Ev,odalarda kedisiz...
Durgun bir deniz gibi evler kedisiz.
           YUSUF ÇAĞLAR

28 Kasım 2011 Pazartesi

göbüş gitti

Motorun biri çarpıp arkasına bile bakmadan çekip gitmiş oradan.Göbüş'ün öldüğünü bugün komşularımdan öğrendim.Ne diyeyim.. üzüldüm.....

23 Kasım 2011 Çarşamba

Dergi Kalıplarımı düzenledim


Bu yöntemi dikiş kursunda görmüş ve çok pratik bulmuştum.hocamız yıllara göre ayrı ayrı dosyalamıştı dergi kalıplarnı.Benim dergilerim düzenli olarak her ay alınmadığından ben de eskiden yeniye doğru bir sıralama yaptım.dosyam 21 kalıbı zor aldı.Yeni gelecek dergilerim için bir klasör daha almam gerekecek:)Bence çok kullanışlı. hem derli toplu duruyorlar,hem de elinin altında hangi ayın paftsı nerde diye aramam gerekmeyecek artık.Sizinde paftaları saklama konusunda derdiniz varsa bir fikir olsun bayanlar..

22 Kasım 2011 Salı

Aşk-ı memnu



Apartmanımızda ilgilendiğimiz kedi ailesi apartman sakinleri tarafından apartman(Merdiven kısmında evin içinde değil )içinde bakmamızla ilgili şikayet olunca,bu soğuklarda bodrumda yaşamaya alışmış ve hergün kapımızın önünde buldukları yiyeceklerle beslendiklerinden,birkaç gün aç kaldılar.Biz de çareyi eve alıp, besleyip ,azıcık mıncıklayıp tekrar dışarı çıkarmakta bulduk.Tabii benim kedi aşkım bu kadar az muhabbete dayanamadı.Eşimin 'özel izniyle'çişi gelene kadar evde durma kararı aldık,antre de ve dikiş odası dışında sevmemek kaydıyla.Ben de kedisever olmanın bana verdiği yetkiyle ,arada! kedişimi(bir tanesi bizi benimsedi diğerleri ürkek davranırken o bacaklarımıza dolanıyordu dolayısıyla evde de en çok o kalıyordu)kucağımda bilgisayarın başında da seviyordum.Ahhh ah özledim seni göbüşlü kızım.Şu anda resimde gördüğünüz tatlı göbüşüm kayıp, kaç gündür uğramıyor apartmana:(((Şimdi erkek kardeşi biraz alıştı bize ama göbüş gibi değil..Bizi gördümü hemen yatar göbüşü açıveriridi.Kızdığım zamanlarda da aynı hareket .Bizi nasıl yumuşatacağını biliyordu.Birkaç kez kuşumu ve balıklarımızı taciz etse de hiç zarar vermedi eve sokak kedisi olması,patilerinin kirden her daim gri olması dışında çok kucak delisi  tatlı bir kedicikti.İnşallah geri gelir.Göbüşle aşkımız yasak bir aşk ,ama seviyorum leeyn!!!Elimde değil.
Göbüş gitti, behlül gibi perişanım.....

17 Kasım 2011 Perşembe

dalgalandım da duruldum



bozulan makinemi tamire çalkışırken kullandığım kumaştan koca kafalıma elbise diktim.Makinemin bozulmasına duyduğum öfke hissi de bebeğimin elbisesindeki dalgalarda kaybolup gitti.Makine çok yeni değil ama işimi de görüyordu son zamanlarda zaten kendisiyle problemlerimiz olmuştu ama bu son yaptığı beni deli etti.Şimdi elimde tamire gitmeyi bekleyen bir alet bir sürü yarım kalmış dikiş planları satın alınmayı bekleyen bir overlock makinesi var.Haa bir de yeni elbisesiyle koca kafalım!

iğnedenlik



makinemin bozulmadan önceki son ürünlerinden biri.tabi yarım saatir bloguma resim yükleyememnin verdiği sinirle bu yayını hiç yapasım gelmese de bir yerde de artık dur demem gerek bu vurdum duymazlığıma. kalıbını buda dergisinin son sayılarından birinden aldım.kolayb ve zevkli bir uğraş içine de atmaya kıyamadığım yün iplik artıklarını doldurdum.elyaftan pek bir farkı olmadı.

1 Kasım 2011 Salı

üç nokta

bu sefer resim yok..Ben de yoktum zaten epeydir. Kimi zaman nedensiz yazmadım,canım istemedi.Çoğu zaman sebeblerim vardı iyi,kötü...Tüm arkadaşlara uğradım tabiki ,yazmadım ama izledim.Yorum bile yazamadım .Son günlerde özellikle Allımorlum ve dikiş dersinin yorumları sonrası   yazmalıyım dedim,birkaç gün de ne yazsam diye düşünerek geçti.tam buldum uzun süren sessizliğimi bozacak konuyu bu sefer de şehit haberleri ve deprem meydana geldi.ikisine de üzüldüm hem de çok.Hele bir de deprem bölgesinde sevdikleriniz varsa daha da çok üzülüyosunuz.Benim de ablam Van 'da ikamet ediyor.Çok şükür kendisine ve ailesine birşey olmamış,sadece evlerinde biraz hasar var.Onların sığınabilecekleri bir yerleri var çok şükür.Allah  tüm depremzede kardeşlerimizin yardımcısı olsun.
Bir de geçen günlerde bir haber okudum yüreğim eridi.Benim memleketim Konya 'lı bir öğretmen kız depremde hayatını yitirmiş.Üç ay önce atandığı Erciş'te...Ve cenazesini memlektine götürmek isteyen ailesi yardım istemiş ama başınızın çaresine bakın demişler.akrabaları kendi arabalarıyla götürmüşler bin küsur km. babasının kucağında  öylece gitmişler. Babayı düşündüm  o an ,ne zorluklarla büyütüp okuttuğu ,meslek sahibi olmasına yardım ettiği kızını üç ay önce ne umutlarla yollamıştı ilk görev yerine .belki de ondan sonra yüz yüze görüşemediler bile...sevinçle birbirlerine kavuşmanın hayalini kurarken.kavuştular yine ama birkaç şey eksikti..sevinç , kızının sıcaklığı,gülümseyen yüzü...Kızının soğuk bedeniyle yüzlerce km.yol giderken neler neler hisseti:((
Artık çoğu kişi böyle üzücü şeylerden bahsetmeek istemiyor .ben de istemezdim ama ...