Ben büyüdüm kocaman insan oldum.Yaşım da gün geçtikçe ilerliyor.
Ama ben hala saçları dağınık,
''fotoğraf makinem bozuk da sen bir poz ver deneyelim'' diyen aile dostu amcasına en muzip pozunu veren.
Küçükken biraz bozulsam da şimdilerde' iyi ki vermişim o pozu' diye düşünen,
Bir haftasonu gezisinde ailesiyle ve arkadaşlarıyla bindiği gezi teknesinin dümenini ve kaptanın şapkasını devraldığı o zaman diliminde kendini gerçekten kaptan olmuş zanneden bir kızım.
hala çocukça sorular geçer zihnimden.''Bu ne ? ,Neden?, Nasıl olmuş?.....''
Ben büyüdüm, kemikleri kalsiyumla dolduran ve çocukları güçlendiren o yoğurtlardan çok az yemiş olmama rağmen büyüdüm.
Çocukca konuşmam_bunu kimseye de yakıştırmam_ ,ama çocukca düşünürüm.
Çocukça giyinmem ,ama çocukça beslenmeye bayılırım(Gelsin şekerler ,çikolatalar,dondurmalar,jelibonlar..Yum yumm!)
Bulutlardan şekil çıkartırım,
patlamış mısırlar mutlaka benzer bir hayvana.
Bisiklete binip dağ bayır kır çiçekleri toplamak,
İşte ben buyum; büyüdüm ama bir yanım hala çocuk.
Büyümek bu mudur?
4 yorum:
tam da o :)
kısaca bu. diyorsun:))
ne güzel fotoğraflar.hangi yaşa gelirsek gelelim içimizde olacak o çocuk galiba.
evet güzel kalpli arkadaşım,ama bazen çocuk saflığında hayata bakmak kalbi incitebiliyor
Yorum Gönder